Κατά τον Ίούλιον μήνα της ένισταμένης ενδέκατης ίνδικτιώνος του  (1088), ένταλμα ένεχειρίσθη έμοί Γεωργίω διακονώ της του Θεού μεγάλης Εκκλησίας και πρωτοσυγκέλλω τω Γρανάτω παρά Νικολάου μαγίστρου κριτού καί άναγραφέως των Κυκλάδων νήσων του Τζάνζη, περιέχον προς τοις άλλοις την πεμφθείσαν αύτω θείαν και άνακτορικήν εγγραφον πρόσταξιν περί της άναμετρήσεως της νήσου Πάτμου καί της προς τον τιμιώτατον μοναχόν κυρον Χριστόδουλον και ήσυχαστήν και το μέρος αύτού παραδόσεως αυτής.     Έπεί θείαν και βασιλικήν πρόσταξιν εδεξαμην διακελευομένην αυτοίς ρήμασιν ούτως:

 

«Ή βασιλεία μου, αίτησαμένου του ευλαβέστατου μονάχου και ήσυχαστού Χριστοδούλου του Λατρηνού, ώστε τα μεν εν τη νήσω Κώ αύτω διαφέροντα, όσα δη και οία όθενδήποτε αύτω προσαρμόζουσιν, άφορισθήναι τω δημοσίω, δωρηθήναι δε αύτω την όλην νήσον Πάτμον κατ' άναφαίρετον δεσποτείαν, έπήκουσε της αιτήσεως αύτού καί έδωρήσατο τω τοιούτω δια χρυσοβούλλου λόγου την δηλωθείσαν νήσον, καθά δη και ήτήσατο. "Οθεν καί διορίζεται σοι την παρούσαν δεχομένω πρόσταξιν, την της είρημένης όλης νήσου ποιήσασθαι προς αυτόν παράδοσιν, πρακτικά τε έκθέσθαι ήκριβωμένα δύο δηλούντα εν λεπτώ την περιοχήν αυτής και διακράτησιν, όση τε καί οία ή εν αύτη γη και εν ταύτη εύρεθησόμενα οικήματα καί λοιπά πάντα, καί ύπογράψαι καί συνήθως πιστώσασθαι ταύτα· καί το μεν εν έξαποστείλαι προς την βασιλείαν μου, το δε έτερον έπιδούναι τω προδιαληφθέντι εύλαβεστάτω μοναχω καί τω μέρει αύτού εις οίκείαν άσφάλειαν. Μηνί ’πριλλίω ίνδικτιώνος ια'» [1088] (δια καννάβεως, καί ή δια κηρού σφραγίς του κραταιοτάτου καί αγίου ημών βασιλέως).

 

«Κατά ταύτην γούν την θείαν καί βασιλικήν γραφήν απεστάλης συ ό προδηλωθείς του ποιήσασθαι την παράδοσιν της τοιαύτης όλης νήσου Πάτμο· προς ην καί κατά τάχος παραγενόμενος σπουδάσεις ένεργησαι ταύτην. Δέον σε την όλην νήσον εξ ολοκλήρου παραδούναι περιορίσαντα ταύτην καί άναμετρήσαντα, καί δια της άναμετρήσεως δηλοποιήσοντα όση τε καί οία εστί, καθώς καί ή σεβάσμια γραφή παρακελεύεται καί όσον μεν της τοιαύτης νήσου υπάρχει σπόριμόν τε καί άρόσιμον, όσον δε νομαδιαίον, καί όσον τραχεινόν καί της αχρήστου ποιότητος δέον σε εν δυσί πρακτικοίς, κατά τον θείον διορισμόν, εν λεπτώ ταύτα διαλαβείν καί σαφώς έκθέσθαι, καί τα τοιαύτα πρακτικά προς ημάς άποκομίσαι, ώστε την συνήθη παρ' ημών δέξασθαι ταύτα βεβαίωσιν καί το μεν εν τω κραταιοτάτω καί άγίω ημών βασιλεί άποκομισθήναι, τό δε έτερον τω τιμιωτάτω μοναχώ καί τω μέρει αύτού παρασχεθηναι εις άσφάλειαν. Δέον σε μη μόνον την της γη περίμετρον καί την ταύτης ποιότητα εν τω γενησομένω παρά σου πρακτικώ διαλαβείν, αλλά καί τα οικήματα, καί τα δένδρα, καί απλώς άπαντα τα εν τη τοιαύτη νήσω εύρεθησόμενα. Έπί τούτω γαρ καί το παρόν ένταλμα».

 

Κατά γούν την θείαν ταύτην καί βασιλικήν έγγραφον πρόσταξιν, προς δε καί τον ένταλματικώς μοι διορισμόν, παρεγενόμην άμα τω σεβασμιωτάτω μοναχώ κυρω Χριστοδούλω καί τω μέρει αύτού προς την νήσον Πάτμον ην καί περιπολήσας εύρον έρημον όλην καί κεχερσωμένην, καί υπό των ακανθών καί των άλλων συρφετών συνεσκιασμένην καί άβατον, καί δια τό του τόπου άνυδρον παντάπασιν άνικμον ουδέ που γαρ ανά πάσαν την νήσον περιπατητικόν ύδωρ ή κατάρρεαν εύρεθήσεται, ειμή όλίγιστα τίνα φρέατα, κάκεινα του αφθόνου ύδατος κατά πολύ έλλειπόμενα ή βία καί πολλώ τω κοπώ δια τό εν ταύτη δύσβατον μετρηθείσα άνεβιβάσθη όλη διόλου μοδιών τρισχιλίων οκτακοσίων έξή-κοντα. Εκ ταύτης ουν ή κατά βίαν σπόριμος, μοδιών εξακοσίων είκοσιεπτά, καί αυτή ύπό των πολλών καί συνεχών βουνών συμπεπνιγμένη καί τεθλιμμένη· τό δε λοιπόν της νήσου όρεινόν, καί τραχεινόν, καί άβατον.

 

’λλα καί αυτής της ως δήθεν σπορίμου μόλις το δια ζευγαριού ποσούται καμνόμενον εις εκατόν μοδίους καί έξήκοντα το δε λοιπόν ίδρώτι καί αίματι δια σκαπάνης καί δικέλλης, εκ του υπό των πετρών, ως είρηται, συνέχεσθαι καί όλως κρημνώδες τυγχάνειν καί όρεινόν. Δένδρου δε του οιουδήποτε ουδέ μικρόν τι λείψανον εν αύτη είδομεν, ούτε ήμερου, ούτε μην αγρίου, ειμή μόνον ξηροαχλάδας είκοσιν. Ωσαύτως ουδέ μίαν καί μόνην οίκίαν συνισταμένην το σύνολον, ή μόνον εύκτήριον πενιχρόν έπ' ονόματι του τιμίου έκτισμένον Θεολόγου, έσωθεν της περιοχής του ποτέ, ως τα ίχνη δεικνύουσιν, «ύκοδομημένου μεγίστου ναού εν των πάντων των βουνών εις υψος ύπερανεστηκότι, ένθα τα θεία καί άρρητα ρήματα ό μέγας ούτοσί έμυήθη απόστολος, καί τα εξαίσια καί μεγάλα έτέλεσε θαύματα. Ούτως ουν ταύτην άναμετρήσας, τω ρηθέντι σεβασμιωτάτω μοναχώ καί τω μέρει αύτού εξ ολοκλήρου παραδέδωκα έφ' ω καί το παρόν πρακτικόν έξεθέμην. Μηνί Αΰγούστω, ίνδικτιώνος ια' Έτους ( 1088).

 

Νικόλαος βασιλικός νοτάριος του σεκρέτου του σακελλαρίου κριτής καί άναγραφεύς των Κυκλάδων νήσων ό Τζάνζης.

 

(Είχε δε καί την δια μολύβδου συνήθη σφραγίδα αύτού: «Κύριε βοήθει Νικολάω βασιλικώ νοταρίω του σακελλαρίου κριτή καί αναγρα­φεί των Κυκλάδων νήσων τω Τζάνζη».)